#ไอ้แว่นไปไหน Cut EP14

#ไอ้แว่นไปไหน 

Cut 20+ hunho

'ทัวร์ห้องคุณภัทร'

“ภัทร จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย”

สิ้นเสียงแว่น ภัทรก็เปิดประตูออกจากห้องนอนมาดูหน้าคนชายหนุ่มที่ทำให้ตัวเองเป็นบ้ามาเกือบเดือน 

ยอมรับว่าโกรธ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าความรักและความคิดถึงที่เกิดขึ้นภายในจิตใจมันมีมากกว่าไม่รู้กี่เท่าตัว แม้จะไปคบกับคิรินแล้วก็เถอะ แต่ไม่ได้ทำให้ภัทรลืมคนตรงหน้าได้เลย

“เอาแบบไหนหรอ”

เจ้าของห้องหน้าใสพูดด้วยแววตาใสซื่อที่สร้างขึ้น

ใช่ คุณภัทรสร้างขึ้นแว่นรู้ดีว่าคนตรงหน้าไม่ได้ใสซื่ออะไร คุณภัทรก็คือแมวร้ายตัวนึงนี่แหละทำไมเขาจะไม่รู้ในเมื่อเคย ‘เอากัน’ มาแล้วครั้งนึงและแน่นอนว่าคืนนี้ก็คงเป็นครั้งที่สอง หรืออาจจะมากกว่านั้น

“เริ่มตรงไหนดีล่ะ ตรงนั้นที่แว่นยืนอยู่ โซฟา ห้องครัว ห้องนอน ห้องน้ำ หรือจะ...ระเบียง”

ไม่พูดเปล่าภัทรก็เดินเข้าไปหาแว่นที่ยืนนิ่งอยู่ข้างหน้าประตูห้อง ก่อนหน้านี้อาจจะเมาก็จริง แต่ไม่ใช่ตอนนี้ภัทรมีสติครบเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ และแน่นอนแว่นที่ไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ตอนอยู่ที่ร้าน เป็นสิ่งที่ทำให้ทั้งสองต่างรู้ดีว่าถ้ามันเกิดในคืนนี้ มันคือความต้องการของทั้งสองคนจริงๆ ไม่ใช่แค่ความเผลอไผล

“อย่าเก่งแต่ปากแล้วกันภัทร เพราะถ้าไม่ครบทุกที่ที่คุณพูดมา ผมไม่หยุดแน่”

ไม่พูดเปล่าแว่นเชิดปลายคางของภัทรให้อยู่ในองศาที่รับกับปากของตัวเองอย่างพอดิบพอดี ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงไปประกบปากกับส่วนเดียวกันของอีกคน จูบที่อ่อนหวานและโหยหา จูบที่ทั้งสองคนมั่นใจเป็นอย่างมากว่าไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน

“อือออ”

เสียงตอบรับในลำคอดังมาจากคุณภัทร แน่นอนอยู่แล้วแว่นรู้ดีว่าอดีตเจ้านายคนเก่งของเขาชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะครั้งก่อนคุณภัทรได้บอกไว้หมดแล้ว บอกโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ

มือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อของฝ่ายตรงข้าม โดยมีคุณภัทรช่วยถอดเข็มขัดให้เขา ต่างฝ่ายต่างช่วยกันปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนบนร่างเหลือเพียงกางเกงกันคนละตัว ถ้าเขารู้ว่าคืนนี้จะเป็นแบบนี้ เชื่อเถอะว่าไอ้แว่นคนนี้จะไม่แต่งตัวให้มากชิ้นแบบนี้เลย คุณภัทรของเขาก็ชำนาญเหลือเกิน เก่ง เก่งไปซะทุกอย่าง

มือเล็กเริ่มซุกซนและวุ่นวายกับส่วนล่างของเขาผ่านกางเกงยีนส์ตัวเก่งที่เจ้าของคิดว่ามันหนามากพอแต่เขารู้สึกว่าวันนี้กางเกงตัวนี้ มันไม่หนาพอที่จะทำให้เขาไม่รู้สึกอะไร ส่วนกลางลำตัวเริ่มแข็งขืนสู้มืออีกฝ่ายคุณภัทรถึงกับตกใจผละมือออกในทันที

“กลัวหรอครับ” แว่นจูบปลายจมูกคุณภัทรอย่างแผ่วเบา แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเอ็นดู เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้ามีสีหน้าตกใจ คนตัวเล็กกว่าพยักหน้าเบาเป็นคำตอบ ก่อนจะต้องมุดหน้าหนีสายตาอีกฝ่ายหลังจากที่แว่นพูดว่า 

“กลัวทำไมครับ ใหญ่กว่าตอนนี้ มันก็เคยเข้าไปอยู่ในตัวคุณมาแล้ว”

ไม่พูดเปล่าแว่นดึงมือเล็กให้มาช่วยปลดกระดุมกางเกงออกก่อนจะร่นมันลงไปอยู่ที่ข้อเท้าและถอดมันออกในที่สุด คงไม่น่าเขินอายเท่าไหร่หากกางเกงที่ถูกถอดออกไปนั้นเป็นเพียงกางเกงยีนส์ของคนตรงหน้าเพียงอย่างเดียว แต่นี่ไม่ใช่ ไม่ใช่เพียงกางเกงตัวนอก แต่กางเกงตัวในก็ถูกถอดออกไปพร้อมกัน

ภัทรที่สติครบถ้วนหน้าเริ่มมีเลือดฝาดขึ้นมาอีกครั้ง ยอมรับว่าครั้งที่แล้วเมาและจำรายละเอียดอะไรได้ไม่มากมายเท่านี้ ทั้งแผงอกแกร่ง มัดกล้ามเนื้อที่แขน หน้าท้องที่มีซิกแพคคล้ายก้อนขนมปังหกลูก วีไลน์ที่สวยงามนั่น ลงไปถึงน้องแว่นน้อย ที่ดูเหมือนจะไม่น้อยเลย ตอนอยู่ในกางเกงว่าใหญ่แล้ว แต่นี่มันเหนือกว่าที่ภัทรจินตนาการไว้เสียอีก

“ขาวจัง วันนั้นไม่ทันได้สังเกต” เสีงแว่นดึงสติภัทรกลับมา มัวแต่ยืนเมาร่างกายของคนตรงหน้า รู้ตัวอีกทีก็ไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้นแล้ว

แว่นจับภัทรหมุนตัวหันหลังให้ตัวเอง จับมือของอีกฝ่ายเกาะกับชั้นวางของที่อยู่สูงกว่าศีรษะคนตัวเล็กไปนิดนึง

“อย่าดิ้น!!” ร่างสูงทำเสียงดุ เมื่อภัทรดิ้นและพยายามหมุนตัวกลับมาเพียงเพราะมองไม่เห็นทัศนียภาพอะไร นอกจากชั้นวางของ คนตัวเล็กเลยเริ่มออกฤทธิ์เพียงเพราะอยากจะเป็นคนคุมเกมส์

“เก่งนักหรือไง คุณมันกาก” ภัทรส่งวาจาท้าทายเพราะรู้อยู่แล้วว่าแว่นไม่ชอบให้ดูถูกเรื่องนี้ ยิ่งเขายั่วยุมากเท่าไร อีกคนก็ยิ่งจะมีอารมณ์มากขึ้นเท่านั้น 

‘ยิ่งบอกว่าแว่นกาก แว่นยิ่งทำตรงกันข้าม’ 

ภัทรรู้ดี จะทำยังไงได้ล่ะ นิสัยแบบภัทรก็ขี้ยั่วแบบนี้ เป็นใครก็คงจะทนไม่ไหว

“อย่ามาขอร้องให้ผมหยุดแแล้วกัน” แว่นโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูคนตัวเล็กด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา พร้อมกับสอดใสสิ่งนั้นเข้าไปในช่องทางรักของภัทรในคราวเดียว

“อ๊ะ” ภัทรร้องเพราะคนข้างหลังสอดใส่เข้ามาแบบไม่เบิกทางอะไรเลย ห่างหายกันไปตั้งเกือบสองเดือน ระหว่างนั้นภัทรเองก็ไม่ได้มีกิจกรรมเข้าจังหวะแบบนี้กับใคร ก็เป็นไปได้ที่ครั้งนี้จะทั้งเจ็บ ทั้งจุก

“เจ็บหรอ? หรือจุก ? “ แว่นถามหลังจากโน้มตัวลงไปจูบขมับของคนตัวเล็กแล้วพบว่าที่หางตาของคุณภัทรมีน้ำตาซึมออกมา เป็นห่วงจนแทบจะผละตัวออกมา แต่อีกฝ่ายกลับเอือมมือมารั้งเอวเอาไว้

“รีบทำได้มั้ย ถามเยอะ!” ภัทรก็คือภัทร ภัทรที่ใจร้อน และยิ่งตอนนี้ยังมีแอลกอฮอร์ที่หลงเหลืออยู่แม้จะเพียงเล็กน้อยแต่มันก็ช่วยกระตุ้นอารมณ์เข้าไปอีก 

“ถ้าไม่ถึงใจอย่างที่พูด อย่าหวังว่าภัทรจะหมดแรงนะคุณพีท”

“ตามบรรพชา” จบคำแว่นเบียดสะโพกเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรุนแรง เร็วรัว ดุดันจนอดีตเจ้านายตัวเล็กครางออกมาอย่างไม่เป็นภาษา นั่นทำให้แว่นมีอารมณ์ยิ่งไปอีก

ภัทรใช้มือจับชั้นวางของเอาไว้หวังเป็นที่ยึดเหนี่ยวเพราะตอนนี้แทบจะไม่มีแรงยืนด้วยขาของตัวเองแล้วด้วยซ้ำ ท่านี้ทำให้ส่วนนั้นของแว่นเข้าไปลึกได้มากกว่าเดิมอีก

“ลึก..ลึกไปแล้ว” ภัทรเอ่ยออกมาด้วยเสียงขาดหาย แว่นผ่อนจังหวะลงกระแทกเบาๆสองสามครั้งแล้วถอดออก ปล่อยให้อีกคนค้างแล้วหันมาทำหน้าหงุดหงิดใส่ ก่อนจะเดินนำไปที่โซฟากลางห้องใหญ่เบื้องหน้ามีทีวีจอกว้าง

“ตรงนี้ดีกว่า ‘อยากดูหนัง’ แล้วทำตามบ้าง” 

ภัทรได้ยินดังนั้นจึงยิ้มเยาะถูกใจแล้วเดินมาทิ้งตัวลงข้างหน้าคนตัวโตที่กำลังเลือก’หนังผู้ใหญ่’เรื่องที่ตัวเองอยากดูก่อนจะใช่มือดึงถุงยางออกไปจากตัวแว่น

“ขอกินตรงนี้รอได้มั้ยครับ”คุณภัทรตัวแสบว่าพลางเอื้อมมือไปจับส่วนนั้นของแว่นโดยไม่รอคำอนุญาต เจ้าของส่วนยิ่งใหญ่ละสายตาจากทีวีจอยักษ์ลงมาสบตาเจ้าของมือซุกซนตรงหน้า มือเล็กๆกำส่วนกลางลำตัวชักรูดไปตามความยาว ตาช้อนขึ้นมามองเขา ช่างเป็นภาพที่ชวนฝันเสียจริง

“กินเยอะๆเลยนะครับ คนเก่ง” สิ้นคำแว่น คุณภัทรก็ครอบครองส่วนแข็งขืนด้วยปากนิ่ม สัมผัสอบอุ่นจากลิ้นน้อยๆค่อยๆทำให้แว่นต้องเอื้อมมือไปลูบหัวคนเก่งของเขา เก่งจริงๆ เก่งไปหมดทุกอย่าง คืนนี้เขาชมคุณภัทรในใจไปกี่ครั้งแล้วนะ

มือที่ว่างจากงานของคุณภัทรทำหน้าที่กำรอบส่วนที่เข้าไปในปากไม่หมดสาวขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกันกับปากที่คอยปรนเปรออย่างรู้งาน แว่นแกล้งขยับเอวสวนเข้าไปในปากคนตัวเล็กข้างหน้า ทำให้คุณภัทรคนเก่งช้อนตาขึ้นมาค้อนใส่วงใหญ่ ก่อนจะผละปากออกจากส่วนนั้นแล้วเกร็งปลายลิ้นละเลงบนส่วนหัวของแว่น

“ถ้ารอดูหนังแล้วคุณจะกินเก่งแบบนี้ ผมต้องเสร็จก่อนแน่ๆเลย” แว่นว่าพลางลูบแก้มคนตัวเล็กที่กำลัง’กิน’อย่างมูมมาม

“ก็ไม่ต้องดูแล้ว ไม่ได้อยากดูสักหน่อย อยากให้คุณเข้ามามากกว่า” ไม่ทันได้ตั้งตัว สิ้นคำพูดร้ายๆคุณภัทรก็เอื้อมมือไปหยิบถุงยางที่ลิ้นชักข้างโซฟา ก่อนจะฉีกแล้วสวมมันให้แว่นด้วยปาก ใช่ สวมถุงยางด้วยปาก เก่งมากมั้ยล่ะคุณ

ไม่ทันได้ทำอะไร คุณภัทรก็จัดแจงกดสะโพกของตัวเองใส่ส่วนแข็งขืนของคนที่นั่งอยู่บนโซฟา เพราะเบิกทางกันมาตั้งแต่ประตูห้องแล้วเลยเข้าไปได้ง่ายดาย ไม่ฝืดเคืองอะไร

สายตาแตกตื่นจากแว่นทำคุณภัทรหลุดขำก่อนจะโน้มตัวลงไปสร้างรอยที่คอไว้ให้คนตัวโตเป็นการปลอบใจ

“เก่งเกินไปแล้วนะคนดี ใครสอนมา” เหมือนแว่นจะงอนที่คุณภัทรผันตัวเองมาเป็นคนคุมเกมส์ เลยส่งคำถามนี้ออกไป หวังจะได้คำตอบ แม้ส่วนล่างจะอยู่ในตัวคุณภัทรก็จริง แต่แว่นก็ไม่ขยับเลยแม้แต่นิดเพราะมัวน้อยใจอยู่ ทำให้คนตัวเล็กด้านบนเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา

“ที่รักสอนไง จำไม่ได้หรอ ในห้อง...ตรงนั้น” ภัทรว่าพลางชี้ไปที่เตียงสวยภายในห้อง

ได้ยินคำตอบที่ถูกใจคุณพีทก็ไม่รอช้า สองมือใหญ่ประคองเอวบางของคนตรงหน้ายกสะโพกเล็กขึ้นก่อนจะกระแทกส่วนกลางลำตัวของตัวเองเข้าไปสุดแรงเกิดด้วยความหมั่นไส้

“-อ๊ะ ที่รัก” ภัทรร้องออกมาเสียงดังเพราะโดนเล่นทีเผลอพร้อมใช้มือจิกหลังน้องที่รักของเขาแบบสุดแรง ถ้าคุณภัทรมีเล็บมากกว่านี้เชื่อเถอะว่าคงมีหนังกำพร้าของแว่นติดมาด้วยแน่ๆ

“อ๊ะ! อย่าจิก” น้องที่รักของคุณภัทรทำเสียงดุเมื่อเจ้าตัวโดนเล็บจิกเพราะความเสียวของฝ่ายตรงข้าม เสียงครางกระเส่าตามจังหวะกระแทกขึ้นลง สะโพกที่คอยบดเบียดกระแทกส่วนแข็งขืนทำให้แว่นเกิดความอยากแกล้งคนตัวเล็กข้างหน้าเสียเต็มประดา

แว่นโน้มคอคนตัวเล็กที่เชิดหน้าสูดปากครางระบายความเสียวซ่านลงมาให้ประกบจูบกับตัวเอง เสียงแห่งความเปรอะเปื้อนทั้งด้านหน้าและด้านหลังดังระงมไปทั่วทั้งห้อง แต่ก็นะ มีเพียงเขาสองคนเท่านั้นแหละที่จะได้ยินมัน ยิ่งได้ยิน ความสุขภายในจิตใจก็ยิ่งทวีคูณเข้าไปอีก

แว่นผละออกจากปากคนเก่งตรงหน้าก่อนจะไล่ลงไปชิมยอดดอกสีชมพูกลางอกคุณภัทร มือใหญ่ข้างนึงผละจากเอวลงมากอบกุมส่วนแข็งขืนน่ารักกลางกายของคนตัวเล็กที่ตอนนี้มีน้ำเอ่อล้นออกมาเพราะคงใกล้ถึงเวลาปลดปล่อย

คุณภัทรแพ้ทุกทาง ไม่มีทางไหนเลยที่จะพลิกกลับมาเป็นผู้ชนะ ร่างบางเร่งบดเบียดสะโพกเข้าหามือใหญ่ หวังให้คนตัวโตช่วยให้ตัวเองไปถึงฝัน แต่คุณภัทรคงลืมไปว่านี่เป็นไอ้แว่น อดีตลูกน้องขี้แกล้งของเขา

แว่นใช้นิ้วโป้งขยี้ส่วนปลายของคุณภัทร แกนกายเล็กกระตุกแว่นรู้ดีว่าคนรักของเขากำลังจะเสร็จเลยหยุดการกระทำทั้งหมด ทั้งหยุดการกระแทกด้านหลัง หยุดริมฝีปากที่ชิมยอดดอกสีอ่อน หยุดมือที่รูดรั้งแกนกายเล็กนั่นก่อนจะส่งนิ้วโป่งนิ้วเดิมไปกดส่วนปลายไว้ไม่ให้อีกคนปลดปล่อย

“อ๊ะ อ๊าา ที่รัก อย่าแกล้งภัทร”

คนตัวเล็กร้องเสียงหลงพร้อมกับขอร้องให้อีกฝ่ายดำเนินกิจกรรมต่อ แว่นหัวเราะชอบใจกับสีหน้าอ้อนวอนของคนตัวเล็กในอ้อมแขน มือเล็กพยายามจะเอื้อมมาปลดปล่อยด้วยตัวเองก็โดนรวบไว้ด้วยฝีมือของแว่นเพียงมือเดียว

“ขอร้องผมสิ เรียกผมเพราะๆ แล้วผมจะช่วยให้คุณถึงฝัน” คุณภัทรส่งสีหน้าง้ำงอหลังจากได้ยินคำขอจากแว่น ใช่ว่าภัทรเองไม่เคยพูดเพราะสักหน่อย ทำไมต้องแกล้งกันด้วย

“คุณพีท..อ๊ะ ไม่สิ” ภัทรเว้นช่วงหายใจถี่ เพราะความต้องการจะปลดปล่อยโดนมือใหญ่ขยี้ส่วนอ่อนไหวอีกครั้ง แว่นไม่ชอบใจชื่อคุณพีทที่ภัทรเรียก ภัทรรู้ดี

“ที่รักคะ มีความสุขกับภัทร ปลดปล่อยภัทรเท่าที่คุณต้องการ อะ อ๊าาา อื้อ ” ประโยคความนัยที่ส่งออกจากปากของภัทรทำให้เจ้าของร่างหนาปล่อยมือและตั้งใจ ‘มีความสุข’ อย่างเต็มที่

ร่างสูงถอดแกนกายที่ยังไม่ได้ปลดปล่อยออกจากช่องทางสีชมพู ก่อนจะพลิกตัวคุณภัทรให้ลงไปอยู่ใต้ร่าง มือหนาจับสะโพกมนตั้งขึ้นก่อนจะสอดส่วนใหญ่โตเข้าไปสุดลำอีกครั้ง ‘doggy’ ดูเหมือนคนใต้ร่างจะชอบไม่น้อย

“อะ อย่าหยุด เร็วอีก!! อ๊าาา”

“ซี๊ดด อ๊าา คุณภัทร เสียวชิบบ” แว่นโน้มตัวลงมา

กระซิบที่ข้างหูของคุณภัทรแล้วใช้ปากขบกัดใบหูคนดีของเขาก่อนจะดุนดันลิ้นร้อนไปทั่วใบหูที่แดงฉ่าเพราะเลือดที่สูบฉีดตามแรงอารมณ์

ที่รักของคุณภัทรรัวแรงแบบไม่ยั้ง จนภัทรเองไม่ไหวถึงกับทิ้งตัวลงไปกับโซฟาตัวเก่งเหลือเพียงสะโพกที่ยังคงท้าทายคนข้างหลัง 

แม้ตอนนี้ตัวจะอ่อนไปหมด แต่ก็ยังดันสะโพกตอบรับกับคนตรงข้ามได้เป็นอย่างดี เพราะความโหยหาและหื่นกระหายมานาน เลยไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว เวลานี้คิดภัทรคิดแค่ว่า 

‘ถ้าไม่ครบทุกที่ที่พูดมา แว่นไม่ปล่อยเขาไว้แน่ๆ’ ก็เพราะปากดีท้าทายอำนาจของเจ้าแว่นไว้น่ะสิ ..

“อ๊าาา เธออีดนิดเดียว จะสะ เสร็จแล้วว เร็วอีก!!”

“อื้อออ ไม่ให้เสร็จ” เป็นอีกครั้งที่แว่นถอดแกนกายใหญ่ออกจากตัวภัทร คนตัวเล็กเริ่มจะอารมณ์เสียกับการโดนแกล้งจริงๆแล้ว จึงตวัดขารัดเอวแว่นเข้ามาหาแล้วจับคนตัวสูงพลิกให้ลงไปอยู่ใต้ร่างอีกครั้ง ก่อนจะจัดแจงส่งส่วนใหญ่โต

เข้าสู่ร่างตัวเอง

“อ๊ะ.. กะ ใกล้แล้ว อ๊าาา เธอ อีกนิด”

ภัทรโน้มหน้ามาใกล้ลงมาหาร่างสูงก่อนจะประกบปาก ส่งลิ้นใส่กันอีกครั้ง ผละจากปาดร่างเล็กก็ไซร้ไปที่คอ กัดไปที่แผงหน้าอกแบบไม่รู้จะโฟกัสตรงไหนก่อนหลังเพราะตัวเองเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ภัทรกำลังจะถึงเส้นชัยแล้วในครั้งแรก

“อ๊าาาา เสียว เสร็จแล้วว พะ พอออ เธอหยุด อ๊ะ!!”

“ไม่ ผมยังไม่เสร็จ อ๊ะ!”

“พะพอออ อื้ออ” แกนกายเล็กกระตุกถี่ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปรอะหน้าท้องมีซิกแพคของคนตัวสูง

“อีกนิดที่รัก ช่วยหน่อย อ๊ะะะ”

“เสร็จยากจัง ไม่ไหวแล้วนะที่รัก” ภัทรช่วยคนเสร็จยากด้วยการบนขยี้สะโพกรัวแรง เขาอยากจะให้คนรักของตนได้ถึงเส้นชัยเช่นกัน เพราะนี่แค่ที่แรกก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมง ถ้ายังรีรอแบบนี้ กว่าจะทัวร์ห้องเสร็จคงถึงเที่ยงแน่ๆ

ภัทรกดสะโพกพร้อมกับแว่นที่ดัดสะโพกสวนคืนไม่ยั้ง

“อ๊าาาา เสียวสัส “ แกนกายใหญ่ฉีดพ่นน้ำรักเข้าสู่ตัวคนร่างเล็ก แม้มันจะอยู่ในถุงยางก็เถอะ แต่ภัทรรู้สึกได้ว่ามันทั้งอุ่นและมีความสุขมากมายแค่ไหน คนตัวสูงใช้มือเกลี่ยหน้าของคนดีและพรหมจูบไปที่หน้าผากและแก้ม

ภัทรที่หมดแรงตั้งแต่แรกซบลงบนอกของแว่นอย่างศิโรราบ นี่สินะ ‘ตายคาอก’ ของจริง ครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้ง ภัทรไม่เคยต้องอดทนเพื่อขนาดนี้ ครั้งนี้ทั้งโดนแกล้งไม่ให้ปลดปล่อย ไหนจะต้องช่วยคนเสร็จช้าให้ถึงฝั่งอีก ยอมแล้ว ยอมแล้วจริงๆ

“เบาตัวยังคะ คนดีของที่รัก” มือหนาลูบปอยผมคนบนอกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะจุ้บเบาๆที่หัวอีกหนึ่งครั้ง

“เกือบตายเลยนะรอบนี้” ภัทรตอบกลับเสียงเอื่อย คงเหนื่อยไม่ใช่น้อยเลยสินะ ภัทรอยากจะรู้จริงๆ ว่าทำไมแว่นถึงทั้งถึก ทั้งทนได้ขนาดนี้ กินอะไรเข้าไป

“คุณยั่วเอง สุดท้ายก็ไม่ไหว นี่แค่โซฟานะครับคนดี

ยังทัวร์ไม่ครบเลย” ยิ้มร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อ 

“ไหนบอกผมสิ ว่าที่ต่อไป คุณจะพาผมไปเที่ยวที่ไหน”

ภัทรเงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูง ก่อนจะยิ้มน้อยๆแล้วเอ่ยเบาๆว่า

“คืนแรกของเราไงคะ...ที่รัก”

TBC.

ไม่ไหวแล้วคนดี พอก่อนนนน เหนื่อยแล้วว

อยากเป็นคุณภัทรแล้วค่ะ 

ชอบไม่ชอบก็บอกได้ ฝากสกรีมแท็กให้เค้าด้วยนะ

รัก.

#ไอ้แว่นไปไหน

NC by พริ้ว @youxppp & น้องกาน @lbidbudie